"Welkom in mijn kerkje" : de "Voorleestoer"

"Schitterend, fantastisch, superleuk". Dat waren de drie woorden waarmee ik in 2017 mijn bericht afsloot over de "Voorleestoer" in Sint-Niklaas.

Wel, dit jaar was ik er opnieuw bij en ik heb nog enkele woorden: onvergetelijk, zalig, de "max", zoals mijn kinderen vroeger zouden hebben gezegd! Deze keer mocht ik zes klassen / groepen ontvangen in de sacristie van de "Collegekerk" in Sint-Niklaas. De sacristie, dat is een afgesloten ruimte in een kerk waar religieuze kleren en gebruiksvoorwerpen een plaatsje vinden.

Ik geef het toe, eerst voelde ik me niet helemaal op mijn gemak. Die heiligen en andere figuren keken me maar vreemd aan. "Wat komt die vreemde vlegel hier doen", leken ze te denken. "Die hebben we hier nog nooit gezien. Die past niet in een kerk". Maar ik mocht me niet uit mijn lood laten slaan, want daar kwam de eerste klas al aan. "Welkom in mijn kerkje" zei ik, een beetje overdreven.

De rest van de dag was als een droom. Elke klas of groep werkte goed mee. Ik vond telkens zonder veel moeite enthousiaste vrijwilligers die me wilden helpen bij het voorlezen van fragmenten uit mijn boeken en meer dan eens ontstond er een boeiend gesprek. Bovendien werd ik bedolven onder de mooie geschenken, waarvoor heel hartelijk dank!

Kortom, ik heb van elke minuut met volle teugen genoten en ik durf te hopen dat de leerlingen er ook iets aan gehad hebben.

Een laatste woordje van dank is voor de organisatoren, mijn begeleiders en iedereen die op welke manier dan ook aan de "Voorleestoer" heeft meegewerkt. Het was een topdag!